Folk in’t Gruun – 18 april 2010

Het festivalseizoen is geopend! 6 jaar geleden ontstond bij Jeremy Vervoort van Twalseree en Brecht Bellefroid het idee om een folkoptreden te organiseren in de riante tuinen in de dure villawijken in Schoten, een gemeente in de rand van Antwerpen. Het idee werd Folk in’t Gruun gedoopt en een groepje enthousiaste medewerkers gaf er een concrete vorm aan. Het werd een eendaagsfestival op het einde van de paasvakantie, met 1 optreden per tuin. Na het optreden trekt het hele publiek onder muzikale begeleiding verder naar een volgende tuin voor een volgend optreden. En zo werden er afgelopen zondag weer een viertal tuinen bezocht door een hele horde folkliefhebbers en buurtbewoners.

Eigenlijk had het vorig jaar de laatste editie van Folk in’t Gruun moeten zijn, want het voornemen was ermee te stoppen na 5 jaar, omdat men de buurt niet teveel wilde belasten. Maar het enthousiasme en de goesting van de organisatoren en de villabewoners om verder te doen waren te groot, en dus kwam er toch een zesde editie. Organisatoren Fonne Bruggemans, Inge Pirlet, Brecht Bellefroid en Hans Willekens hebben dit jaar samen met tachtig vrijwillige medewerkers een zeer mooie prestatie neergezet!

Er werden 1000 bezoekers verwacht. Vorig jaar strooide het slechte weer wat de opkomst betrof roet in de folkpap, dit jaar zorgde het schitterdend mooi lenteweer voor een opkomst van 1500 bezoekers. Het was er over de koppen lopen, maar alles was goed georganseerd en het werd een prachtige editie. Het publiek bestond uit folkies van nabije en verdere omstreken en vooral uit veel nieuwsgierige buurtbewoners die via dit festival konden kennismaken met het mooie en authentieke dat folkmuziek te bieden heeft: subtiele, dansbare en veelzijdige muziek in een sfeer van vriendelijkheid en respect voor mens en natuur.

De dag zou evolueren van traditioneel naar minder traditioneel, kondigde Anneleen Van Nijlen professioneel aan. Het BRABANTS VOLKSORKEST speelde voor beperkt publiek het aperitiefconcert terwijl ik me in de heerlijke middagzon nog een weg van de Antwerpse binnenstad naar de buitenwijken van Schoten fietste.

Daarna verwisselde Anneleen Van Nijlen de microfoon van schouder en trad aan met haar eigen groep TRèZ. Tel een viooltrio en een zangtrio samen en je hebt 5 groepsleden die samen mooie muziek maken die ze leerden op stages als Gooik, Borzée en Flanders Ethno. Om al die melodieën niet te vergeten en er zelf mee aan de slag te gaan, besloten ze regelmatig samen te spelen en zo kwam er al gauw een eigen repertoire. De groep bestaat uit Ireen Beke (zang en viool), Els Lemahieu (viool), Anneleen Van Nylen (zang, gitaar en draailier), Piet Temmerman (zang en percussie) en Hans Van der Meersch (viool en nyckelharpa). Het resultaat klonk gevarieerd en mooi. Het publiek werd meegenomen op een muzikale reis van Finland tot Italië, van Frankrijk naar Hongarije. Aan de niet-folkies werd netjes uitgelegd wat een nyckelharpa en een draailier precies zijn. Er werd uitstekend gezongen en gemusiceerd, en soms werd er ook gevochten met de microfoons, want deze groep speelt meestal kleinschalig akoestisch. Maar in de Schotense middagzon op een omgetoverde geitenweide bleef deze veelal rustige wegdroommuziek goed overeind.

De Fanteyfare baande zich een weg naar de volgende tuin, waar op een verhoogje aan een veranda HOT GRISELDA het hete weer maakte. Het publiek was intussen massaal toegestroomd en zocht zich een weg op het grasveld en tussen de bomen achter het huis. Aan de zijkant van villa ‘Les Tourterelles’ hadden ook de dansers een plekje gevonden om zich te laten gaan. De Ierse muziek van deze hete heren weerklonk door bos en wei met genoeg power om het publiek geboeid te houden. Toon Van Mierlo, ook een groene jongen, vond het natuurlijk fantastisch om zo in het gruun te kunnen spelen. En op de weide dartelenden intussen de eerste koolwitjes, oranjetipjes en boomblauwtjes van deze nieuwe lente voorbij. Bioloog Toon en organisator-natuurgids Fonne Bruggemans zouden ze met plezier gedetermineerd hebben.

De FANTEYFARE was in uitgelaten stemming. Deze bende jonge en minder jonge muzikanten van allerlei slag had zich uitgedost in’t gruun om dit festivalletje de juiste kleur te geven. Heerlijk, zo’n initiatief waarin iedereen die mee wil repeteren naar best vermogen mee mag spelen. Het was een fijne bende muzikaliteit bij elkaar en de ambiance was verzekerd. Best wel spannend, als zo’n fanfare die voorop loopt eigenlijk zelf de juiste weg niet goed kent… maar klinkt het niet dan botst het en dus kwam alles netjes op zijn juiste plaats terecht. Een zeer fijn initiatief van ‘t Ey, die Fanteyfare.

TWALSEREE speelde een thuismatch. Jeremy Vervoort kondige trots aan dat hij al 60 jaar in Schoten woont. Ook hier gaan traditie en vernieuwing hand in hand: zowel wat de muziek als wat de groepsleden betreft. De keuze om de traditionele duizendpoot Werner Alix te laten opvolgen door de jonge zusjes Tineke en Liesbet Marivoet was gewaagd, maar geslaagd. Languit liggend tijdens dit zonovergoten concert viel het me op hoeveel nummers uit Jeremy’s hand klassiekers zijn geworden in het Vlaamse folkwereldje. Traditionele instrumenten als de blazeveer en de vedel van Fries Lefevere gaven aan dit concert een extra fijn tintje.

ANDROMEDA, een jonge groep met folkrock en balmuziek uit Sint-Lievens-Houtem, mocht het bal op gang brengen. Moeilijk was dat niet, want het goed opgewarmde publiek had veel zin in een dansje op de hobbelige houten dansvloer. Het is fantastisch dat jonge groepen een kans krijgen op festivals en dat er wordt gekozen voor vernieuwing en verjonging. Andromeda speelde keurig en dansbaar. Van mij mocht er nog iets meer melodie en tegenmelodie in de stevige ritmesectie zitten. Deze jonge groep heeft zeker nog groeikansen en kweet zich goed van zijn taak als opwarmer.

Er werd afgesloten met FOLLIA!, naar mijn persoonlijke mening natuurlijk, Vlaanderens beste balgroep van de nieuwe generatie. Follia! combineert een zeer goede en stomende ritmesectie van drums (Jonathan Callens), gitaar (Gabor Humble) en basgitaar (Jouni Isoherranen) met de uitstekende melodiemuzikanten Johan Decanq, Sammy Lee Dhaese en Jeroen Goegebuer. Pieter Decancq, die normaal de groepsleiding op zich neemt, was er deze keer niet bij. Dat gaf de gekke gitarist Gabor de mogelijkheid om zich vocaal nog wat meer uit te leven. En ook Sammy Lee Dhaese wilde natuurlijk af en toe een zangkreet slaken. Deze mensen hebben een ontzettend grote muzikale bagage en gieten die binnen Follia! in een soort ambiancevolle punkrockfolk die heel aanstekelijk aanvoelt en ook zeer fijn blijft om gewoon naar te luisteren.

De catering was goed georganiseerd en het eten was er lekker en gezond. Ik hoop dat het de organisatoren een aardige cent heeft opgebracht om dit gratis festival ook in de toekomst te kunnen blijven organiseren. En de moraal van dit verhaal? Meer volk hoeft er niet naar Schoten te komen, maar laat dit charmante initiatief misschien vooral een voorbeeld en inspiratiebron zijn voor anderen: heb je geen concertzaal maar wel een grote tuin? Organiseer daar dan ook eens een optredentje in voor uw vrienden en uw buren, ’t hoeft allemaal zo groots niet te zijn. Dankbaarheid en veel gezelligheid zullen uw deel zijn!