Luka Bloom in de Roma in Borgerhout op 31/03/10

Ik had me door vrienden laten overtuigen om mee naar het concert van Luka Bloom te gaan in De Roma in Borgerhout. Ik had de man enkele jaren geleden al live gezien en goed bevonden, maar ergens bleef hij voor mij toch ‘maar’ het kleine broertje van mijn jeugdheld Christy Moore. Maar het concert in de Roma was werkelijk outstanding. De intensiteit waarmee Luka Bloom op het podium stond, zijn publiek betrok en zijn nummers bracht, maakte van het concert een unieke ervaring.

Het werd een concert met alleen Luka Bloom en een paar van zijn gitaren, gespeeld in 1 set zonder pauze in een uitverkochte en tot de nok gevulde Roma. Luka Bloom (1955) beschikt over een zeer goeie, krachtige zangstem waarmee hij veel nuances kan leggen en goed de hoogte in kan. Hij is gesneden uit het hout waar o.a. ook zijn broer Christy en Boudewijn De Groot uit gesneden zijn: hun stem wordt alleen maar beter met het ouder worden. Luka Bloom is ook een zeer goede en gepassioneerde gitarist die aan zijn gitaar alleen meer dan genoeg heeft om zichzelf een enorme muzikale drive te geven. Toch heeft de man het niet gemakkelijk gehad, door tendinitis in zijn handen heeft hij zijn speelstijl moeten veranderen en heeft hij zelfs een hele tijd niet meer gespeeld. Maar ook met veranderde gitaarstijl blijft Luka Bloom heel mooie en intense dingen doen op gitaar. Een deel van het optreden speelde Luka op een klassiek Spaanse gitaar, die heeft zachtere snaren dan een gewone akoestische.

Met die gitaar waar Luka die avond mee optrad was iets vreems aan de hand: er hing nog een opvallend prijskaartje om haar hals… Luka’s gitaar had het vlak voor het optreden begeven, vertelde hij. De vrijwilligers van de Roma hadden hem de weg getoond naar een gitaarwinkel op 200 meter van de Roma, die nog maar pas de deuren had geopend. Daar had Luka om 18.10 uur een nieuwe gitaar gekocht. Hij grapte dat hij de gitaar nog niet betaald had en ze zou teruggeven als ze niet goed genoeg was. Enkele nummers later scheurde hij met een ruk het prijskaartje eraf en meldde dat hij beslist had de gitaar ‘Tin Tin’ te noemen. Daarop riep iemand uit de zaal dat de gitaar ‘Roma’ moest heten, Luka paste de naam meteen aan en vermeldde hem daarna nog enkele keren tijdens het optreden. (Je kan erover filosoferen of dit nu al dan niet een reclamestunt was voor deze nieuwe winkel, maar ik denk het eigenlijk niet. ’t Was in ieder geval bijzonder goed gebracht.) (Voor de ware toedracht die ik later pas hoorde: zie commentaar onderaan dit verslag.)

Luka Bloom weet perfect hoe hij een zaal op zijn hand krijgt. Hij bleef het publiek entertainen met complimenten aan de Roma waar hij zo graag speelt, met nu en dan enkele woorden Nederlands, met vermelding van ‘Michael en Nele’ die binnenkort gaan trouwen, zich even richtend tot de mensen op de balkons van de uitverkochte Roma ‘I can feel your love’, … Luka vertelde de verhaaltjes achter zijn nummers en deed dat met Ierse humor, zichzelf au sérieux nemend maar vaak met een onderhuidse, zelfkritische kwinkslag daarin. Zoals in het verhaal van ‘Ciara’ die hem liet staan voor haar jogaleraar of in het merkwaardige beeld van de stoet die hij dit jaar zag met Sint-Patrickday in Dublin: met de tienermeisjes met hoofddoekjes en een shamrock op hun wangen geschilderd: “This is the new Ireland and I love it!” En daarop volgde ‘There you are’, een nummer dat hij voor een Algerijnse vriend schreef. Luka speelde ook gevat met humor in op dingen die hem vanuit de zaal werden toegeroepen. En vanaf de eerste keer, al vroeg in het optreden, dat hij de zaal uitnodigde om een van zijn catchy refreintjes mee te zingen, deed heel de zaal voluit mee.

Luka Bloom bracht veelal rustigere nummers, maar doet dat met zo’n intensiteit en passie dat de nummers vaak toch heftig lijken. Als luisteraar hing je aan zijn lippen en zat je op zijn schoot. Er was kippevel bij ‘verstilde’ nummers als ‘The First Time Ever I Saw your face’ (van Ewan MacColl) en ‘The city of Chicago’ (van Luka Bloom), zo breekbaar en intens gebracht. Hé, is dat toeval, dit zijn ook 2 nummers die zijn broer Christy eerder opnam. Ook Blooms bekende nummers ‘Sunny Sailor Boy’, ‘You couldn’t have come at a better time’ en ‘The fertile rock’ stonden in een uitstekende versie op de setlist en werden enthousiast door het publiek meegezongen.

Luka voelde dat het goed zat. Na het concert veerde de hele zaal meteen recht voor een staande ovatie. Luka Bloom verdween niet eens van het podium maar begon meteen aan een set bijzonder uitstekende bisnummers. Hij speelde o.a. op verzoek uit de zaal ‘I need love’, zei daarbij vooraf dat hij zich moest concentreren omdat het voor hem een moeilijk nummer om te spelen was en haalde daarop een schitterend stomende versie van dat parlando-nummer uit zijn gitaar en stembanden. Na de derde ovatie was het concert afgelopen.

In februari kwam Luka Blooms nieuwste CD uit. ‘Dreams of America’ is een soort ‘best of’ CD met nieuwe versies van eerder verschenen nummers, gebracht in ‘a strictly solo acoustic format’. Een formule waarvan het publiek die avond overvloedig had kunnen vaststellen hoe gegoten ze hem wel zat. Het was de enige CD die achteraf in de bar door Luka verkocht werd. Hij nam er ruim de tijd om CD’s te signeren en praatjes te maken met fans.

En met het refrein van een van de bisnummers in mijn hoofd, trok ik vol frisse moed de nacht in “Don’t be afraid of the light that shines… within you.”

(Ik vond net ook een verslagje van het concert op de site van Luka Bloom zelf. Je kan het hier lezen.)

(*)  De ware toedracht van het gitaar-met-prijskaartjes-verhaal uit goede bron opgevangen door Sixguinness: “De gitaar die Luka Bloom gisteren zo fijn “ROMA” doopte, was een Cordoba. En uit noodzaak enkel in bruikleen van de nieuwe shop Miles Tones, nadat de technieker aldaar het “kleppeke” van de baterijhouder had afgebroken bij een simpele baterijwissel. Het “kleppeke” werd tijdens het optreden gratis gerepareerd in de winkel, waarna de cordoba terug ging in de shop. Geen reclamestunt dus.” 
Conclusie: een goeie performer die Luka Bloom… Het was dan ook al bijna 1 april…

(**) De gitaar van Luka Bloom in de Roma, episode 3. Eind goed al goed :-). Sixguinness laat weten: “Er moet alsnog een rechtzetting gebeuren in dit verhaal, en deze keer heb ik het uit eerste hand: Steven van gitaarwinkel Miles Tones. De gitaar van Luka had het kort voor het concert laten afweten. Steven ( Miles Tones) had hem vervolgens zijn eigen gitaar aangeboden om tijdens het concert te gebruiken, doch wou eerst voor de zekerheid de batterij nog vervangen. Het klepje van de batterijhouder brak echter af dus moest een andere oplossing gevonden worden. Hij gaf de bewuste nieuwe Cordoba gitaar uit de winkel dan maar mee. Luka vond deze tijdens het concert zo goed klinken dat hij besloot ze te kopen, aldus geschiede. En ze is echt “Roma” gedoopt. Luka schreef dit ook in het gastenboek van Miles Tones Music. Het verhaal is dus toch waar… sorry voor de verwarring.”