Pericoloso in cultuurstation Tracé in Ekeren op 04/04/10

Meestal denk ik dat het goed gaat met de folk in Vlaanderen. Er zijn veel enthousiaste muziekgroepen die op een knappe manier hun ding doen. Maar tegelijk hoor je vaak dat het toch niet zo eenvoudig is om een podium te vinden om op te treden. Het cultuurstationnetje Tracé in Ekeren biedt zo’n podium, maar ook daar blijkt het niet altijd evident om ‘folk’ op het programma te krijgen. De jonge groep die er een paaskonijn uit zijn hoed mocht toveren, was de balgroep PERICOLOSO, 4 jonge mensen uit het Waasland die een zeer fijn optreden brachten.

     

Al bijna 10 jaar organiseert Geert Schraepen folkoptredentjes in het cultuurstationnetje in Ekeren. Maar na bijna 10 jaar wordt hem nog steeds de vraag gesteld: ‘Moet het dan altijd folk zijn?’ En dus wordt het folkseizoen 2009-2010 dit jaar helaas al in april afgesloten. Aan belangstellend publiek geen gebrek, want het voormalige stationsloket annex kunstencentrumpje zat weer goed vol en ademde een ontspannen paasgezelligheid uit.

Het publiek kwam voor een optreden van Pericoloso, een jonge balgroep uit het Waasland. ‘Pericoloso’ staat in Italië op de treinen te lezen als er ergens gevaar voor dreigt, al valt volgens mij met het gevaarlijkheidsgehalte van de 3 behoede jongeheren en charmante jongedame nog wel mee… . De groep ontstond 2 jaar geleden op een familiefeest. Quinten Verdonck had er zijn gitaar mee en Jannes Callebaut zijn cajon. De hele avond werd het feest voorzien van live muziek. Het was duidelijk dat hier een staartje aan moest komen, en nog geen week later zaten ze terug samen. De 13-jarige Timpe Callebaut wilde zijn kans ook wagen en bracht zijn dwarsfluit mee.  Dit bleek helemaal geen slecht idee. In oktober 2008 deed Dorien Van Lysebetten auditie en slaagde met glans. Haar chromatische accordeonspel vulde de band goed aan. Pericoloso speelde voor het eerst voor het grote publiek op het vrije podium van Boombalfestival 09. Intussen zijn de 4 groepsleden tussen de 15 en 19 jaar oud. Hun interesse voor folk pikten ze op tijdens het dansen op folkbals en van daaruit wilden ze zelf ook deze muziek spelen. Hun muzikale bagage verzamelden ze op de muziekacademie. En misschien zit een enthousiaste folky-roadie-mama-manager er ook wel voor iets tussen…  

Pericoloso koos om tussen het publiek te spelen en de gelijksvloerse podiumplek met houten vloer open te laten voor de dansers. De groep kondigde zichzelf goed aan, deze jongelui staan met een gezonde portie zelfzekerheid, wat humor en een goeie groepscommunicatie op het podium. We werden al meteen bij het eerste nummer uitgenodigd om te dansen, maar bijna iedereen bleef rustig zitten. Niet erg, want Pericoloso hield zich ook voor het luisterende publiek goed staande en hun muziek bleef boeien. Er passeerden een scottisch, polka, mazurka, wals, reel, enkele boureetjes,…  Alles netjes afgewisseld en nooit van hetzelfde teveel. Ik vond de tempovariaties en de soms gedurfde afwisselingen tussen zachter en luider als luisteraar zeer aangenaam. En voor de ervaren dansers van tegenwoordig moeten die fantasietjes zeker kunnen zeker ;-).  Ik waardeerde  de  goed beklopte cajun en gitaar als ritme-instrumenten. De dartele dwarsfluit en de chromatische accordeon vonden er  een goede bodem op om fantasietjes te laten klinken. Kwetsbare schoonheid wordt hier niet geschuwd. Oordeel zelf maar.

Het laatste nummer werd aangekondigd als een zelfgeschreven bourree en klonk zeer aanstekelijk.  ’t Was iets met ‘vlinders’ erin geloof ik. Ik trok de conclusie dat hun set vooral uit covers bestond, maar dat bleek fout. De meeste nummers waren eigen werk, gecomponeerd door de groepsleden samen. Knap werk jongelui! De set duurde een 10-tal nummers, toen was alles gespeeld. Het publiek mocht zelf de bisnummers kiezen en koos om het walsje en de slotbourree nog eens te horen. Pericoloso is graag bereid nog meer spelervaring op te doen en zoekt daarvoor nog geschikte plekjes…

En na het optreden werden naar goeie gewoonte de folkinstrumenten bovengehaald die tijdens het optreden onder de tafels waren weggemoffeld. We zagen en hoorden viool, doedelzak, basklarinet, draailier, altblokfluit en een mondolinetje. Met een gevuld glas en een goeie portie gezelligheid werd het folkseizoen in cultuurstation Tracé afgesloten. Dankuwel voor’t organiseren Geert!