Shantalla in Bornem – Een verslag

Op 11 december trad Shantalla op het CC van Bornem in het kader van hun reünietour en ze staan er nog steeds. Hieronder een verslag en een foto-impressie van dit concert.

---

SHANTALLA werd begin jaren ’90 gesticht door 4 Ieren die op dat moment in het Brusselse woonden. Als nagenoeg onbekende band, groeiden ze uit tot een grote revelatie. Vanaf het prille begin brachten deze muzikanten fantastische traditionele Ierse muziek. De warmte en energie die van hun optredens uitgaat, linkt hen aan legendarische Ierse bands zoals The Bothy Band en Planxty. Maar het was pas nadat de Schotse zangeres Helen Flaherty de groep vervoegde dat de grote doorbraak er kwam. De hele wereld, inclusief Ierland en Engeland, reageerde laaiend enthousiast op hun 2e album ‘Seven Evenings, Seven Morings’.

In 2005 splitte Shantalla en de groepsleden gingen elk hun eigen weg. Speciaal voor hun 10e verjaardag gaat de band nog eens op tournee in de Vlaamse Culturele Centra. Ze speelden er 7 concerten op 11 dagen.

Wij woonden het 6e concert in die reeks bij, dat in Bornem op 11 december 2009. Het was meteen duidelijk dat Shantalla er nog steeds staat. De groepsleden klonken goed op elkaar ingespeeld en de sfeer zat er goed in. De bandleden hadden er plezier in elkaar op het podium te plagen en uit te dagen. Het spelplezier droop er duidelijk af. En het ging snel, al vertrouwde Helen ons achteraf toe dat ze met Dave Munelly en Phillippe Masure nog sneller kan spelen. Maar het is natuurlijk niet alleen de snelheid die telt, er is ook de goede samenklank van instrumenten, het samenspel tussen de muzikanten en het kiezen en componeren van de juiste melodieën. En daarin is Shantalla sterk.

Van Shantalla word je goedgezind, niet in het minst ook door de altijd goedgezind stralende Helen Flaherty, haar spelplezier en haar verhaaltjes tussen de nummers door. Helen woont al een hele tijd in Antwerpen en sprak het publiek meestal in het Nederlands toe, of beter gezegd, in een schattig soort Antwerps met veel verkleinwoorden en af en toe een rare klinker, dat ze zelf ‘Flemtish’ noemt. Flemtish is een sappige mengeling tussen Flemish en Scottisch. Een vriendin van me die ook wel eens ‘een klapke doet’ met Helen, zegt dat ze dan Mengels praten met elkaar. Gelukkig zingt Helen nog steeds met een pittig en authentiek Schots accent. The Blantyre Explosion, als je het mij vraagt het mooiste nummer van Shantalla, klinkt nog even kippenvelachtig als toen ik het voor het eerst hoorde. Helens altstem en haar pittige dialect kleuren nog steeds heerlijk bij het Ierse instrumentarium.

Instrumentale en gezongen nummers wisselenden elkaar naar goeie gewoonte af. We hoorden uiteraard vooral werk uit de 2 CD’s die Shantalla heeft uitgebracht. Maar hier en daar dook er ook een nieuw nummer op. Bovendien stond er een nieuw groepslid helemaal links op het podium: Simon Donnelly op gitaar en bouzouki. Betekent dit dat er een toekomst is voor Shantalla? Dat zal de toekomst moeten uitwijzen… Ik duim er alvast voor.

Wie Shantalla met gasten aan het werk wil zien, krijgt die kans op zaterdag 30 januari bij Muziekpublique in Brussel. http://www.muziekpublique.be

Helen Flaherty: zang en bodhrán
Michael Horgan: uillean pipes, fluit, low and high whistl
Joe Hennon: gitaar, zang
Kieran Fahy: viool, zang
Gerry Murray: accordeon, bouzouki, mandoline, whistle, zang
Simon Donnelly: gitaar, bouzouki

 Stella

De foto’s van dit concert zijn gemaakt door Michel Stuyts.